Artık var olmayan, kaybedilmiş bir güzelliğin şiiri bu anime. Rakka’nın yeni geldiği dünyayı keşfederken sergilediği şaşkınlığı, masumiyeti, naifliği etkileyici. Cevaplayamadığı soruların artmasıyla beliriveren ve kendini gittikçe daha fazla hissettiren melankoliyle birlikte gömüldüğü sessizlik ve hüznü de öyle… Halesi ve elektriklenen saçları, sandaletleri, sesi hepsi hep aklımda ama kanatlarını saatçiye gösterdiği sahneyi hiç unutmuyorum. İlk altı bölümde takılıp kalmış altyazı çevirilerinin devamını zevkle yapmıştım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.