Bazı sahnelerde bayanların bağıra çağıra konuşmaları ve filmin tamamen öyküdeki kadınların onlara göre büyük ama aslında sıradan ve küçük sorunlarına ve meselelerine dair oluşu zaman zaman seyir zevkini düşürse de espriler, kadın-erkek ilişkilerine mizahi yaklaşım durumu kurtarıyor. Özetle, hoş bir görselliğe ve sıcak bir hikâyeye sahip, fazla bir şey beklenmeden izlenebilecek bir Lübnan filmi.
Serkeş, dağınık ve başkalarına aldırmaz bir hayat süren gazeteci Cal MacAffrey (Russell Crowe) işinde son derece tecrübeli, gazetenin genel yayın yönetmenine bile sözünü rahatlıkla geçirebilen, habercilikte etiğe önem veren, kadınların gözdesi bir insandır. Elden geldiğince kısa tutmaya çalıştığım karakter özellikleri bile filmin klişelerle örülü yapısı hakkında bir şeyler söylüyor bence. Sırf karakter, dolayısıyla da başrol oyuncusu için yazılmış ve yapılmış bir film. Kahramanımız bir olayla karşılaşır, karakterinden ve mesleki sorumluluklarından ödün vermeden değme dedektiflere taş çıkartarak sorunu çözer. Ama acemi gazeteciyi yaptığı habere ortak edecek alçakgönüllülüğü de ihmal etmez. O karizmatik bir insan evladıdır (filmi yapanlara göre elbette) ve zor şeyleri başarmak onun için çok önemli değildir.
Ama bu tür kasıntılı filmler, hikâyeler ve karakterler artık bayatladı. Bir de filmde herkes, olası çok büyük sonuçlarına rağmen, sadece başroldeki gazeteciye endekslenmiş düşünce, eylem ve söylemlerde bulunuyorlar. Olayları başroldeki oyuncunun bildiği kadarıyla takip eden izleyici etkiyi artırmak adına yapılan sözde sürprizlerle şaşırtılmaya çalışılıyor. Ama bence başarı sağlanamıyor. Ben Affleck’in berbat oyunculuğuna da değinmeden edemem. Film bir zaman kaybıydı.
Tahminime göre Chiristian Bale kariyerinde en çok bu filmin çekimlerinde zorlanmıştır. Boynuna ip bağlanıp çekiştirilmiş, kuyuya atılmış vb. Tabii tüm bunlar filmin etkileyici olmasını sağlayan etmenler aynı zamanda. O sığ ama hayatta kalma arzusuyla dolu karakteri (hikâye gerçeklere dayanıyor) yansıtma konusunda yönetmen de oyuncu da iyi iş çıkarmış. Jeremy Davies ile Steve Zahn’ın da performansları çok iyi. Yabancı oldukları bir ülkede müthiş zorluklara rağmen hayatta kalma çabası, esaret ve açlıkla insanlıktan çıkmış rahat ülke çocukları… Vietnam Amerikalıların kibir törpüsü olmuştu adeta. Bu film de bunun başarılı bir örneği.
